Bizim de Renkli Televizyonumuz Vardı
Onur Gökşen Dizüstü Edebiyat Serisi 03 Okuyan Us 2. Baskı, İstanbul, Eylül 2010 İnsanların yaşamlarını bunalımlı takılarak anlattıkları kitaplardan uzak durmaya çalışırım. Benim derdim bana yeter, bir de onlarla uğraşamam. Hele de zorla devrilmiş anlamsız cümlelerle kurdukları aval şiirselliğe hiç dayanamam. Kısacası bu işten anlamam, daralırım. Öte yandan yaşamlarını, ve sıkıntısız yaşam olmadığından, dertlerini gözyaşları ve dumanlı kafalarla değil de gülerek, kendiyle alay ederek anlatanlara hep saygı duymuşumdur. Bu kendine gülebilenlerin olan bitenden iyi kötü dersini almış bir halleri olur. Gerçekten alıp almadıkları ayrı bir konu. Benim için Ferhan Şensoy bunların başında gelirdi. Şimdi bir de başıma Onur Gökşen çıktı. Gerçek bir çocukluk, gençlik ve yetişkinlik cümbüşü. Her şeyden biraz var. Hepsinin bir köşesinde bir sıkıntı bir dert saklı ama bunlar ön planda değil. Ön planda olan yaşam, yaşama nasıl baktığın; o anda doğru dürüst bakamadıysan olup bi